الگوی تکثرگرایی ایرانی- اسلامی؛ سامان‌بخش مسائل قومی در در ایران
نویسنده: مهدی قربانپور
ایران در طول صد سال اخیر به جهت تنوع کم‌نظیر قومی با مسائل قومی روبرو بوده است. بر همین اساس در فرآیند مدیریت تنوع قومی همواره سه رهیافت عمده مطرح می‌شود: الف) ملی‌گرایی ب) اسلام‌گرایی ج) قومیت‌گرایی. به نظر نگارنده یکی از مهم‌ترین نقد‌ها به رهیافت‌های حوزه مطالعات قومی، غلبه یک نگاه تک‌مؤلفه‌ای است. در این چارچوب تأکید صرف بر هر یک از مؤلفه‌های هویتی «ایرانیت»، «اسلامیت» یا «قومیت» بدون وزن‌دهی به مؤلفه‌های دیگر، نه‌تنها به حل مسائل این حوزه کمکی نمی‌کند بلکه در برخی موارد سبب خلق مسئله‌ای جدید نیز می‌شود. مبتنی بر نقد فوق به نظر می‌رسد الگوی کارآمد حل مسائل قومی در ج.ا.ا، الگویی است که نسبتی معنادار میان مؤلفه‌های هویتی اسلامیت، ایرانیت و قومیت برقرار نماید. در این الگو که از آن با عنوان «الگوی تکثرگرایی ایرانی- اسلامی» نام می‌بریم هیچ کدام از مؤلفه‌های سه گانه فوق نفی یا انکار نمی‌شوند بلکه هر کدام به میزان وزن خود اعتبار‌دهی می‌شوند.
ماه‌نگار دیده‌بان امنیت ملی شماره ۱۲۸ – ۱۰ صفحه از صفحه ۱۰۳ تا ۱۱۲
