سیاست خارجی به مثابه یک امر ملی و حاکمیتی در سه قالب «دیپلماسی رسمی»، «دیپلماسی عمومی» و «دیپلماسی پنهان» مدیریت و اجرا می‌گردد. البته رویه‌ی غالب در سیاست جهانی و مناسبات بین‌المللی کنش‌های شفاف و آشکار نیست بلکه پنهان کاری رویه‌ی مسلط در ارتباطات بین‌المللی .است در این میان یکی از مهم‌ترین حوزه‌های کارکردی سازمان‌های اطلاعاتی به عنوان تامین کننده اصلی نیازهای اطلاعاتی سیاست‌گذاران در عرصه سیاست خارجی دیپلماسی پنهان است. دیپلماسی پنهان به عنوان یکی از رویه‌های بعد پنهان روابط بین‌المللی به آن نوع دیپلماسی گفته می‌شود که مذاکره‌کنندگان موضوع یا موضوعات مورد مذاکره و به خصوص فرآیند مذاکرات و چانه‌زنی طرفین تا هنگام مشمول زمان قرار گرفتن موضوع یا حصول نتیجه و عادی شدن فضای سیاسی دو یا چند جانبه از چشم و گوش همگان رسانه ها افکار عمومی و سایر بازیگران دولتی و غیردولتی به استثنا دستگاه‌های امنیتی و تصمیم‌گیرندگان رده بالای مملکتی پنهان می‌ماند. در واقع اگر دیپلماسی را هنر پیشبرد اهداف سیاست خارجی به صورت مسالمت‌آمیز، بدانیم دیپلماسی پنهان هنر پیشبرد پنهان اهداف سیاست خارجی به صورت مسالمت‌آمیز است. به عبارت دیگر هنر تحقق پنهان منافع ملی در عرصه سیاست خارجی. لذا دیپلماسی پنهان همواره با موتور روشن و چراغ خاموش در حرکت است. خود دیپلماسی پنهان نیز در سه نوع «پرده اول»(ارتباط میان مقامات رسمی)؛ «پرده دوم»(ارتباط میان نمایندگان غیر رسمی)؛ و نیز «پرده سوم»(ارتباط میان افسران اطلاعاتی) در حوزه‌های، سیاسی، اقتصادی نهضتی، اطلاعاتی، دفاعی و نظامی-انتظامی به انجام ماموریت می‌پردازد.
این کتاب با همکاری مشترک پژوهشکده مطالعات راهبردی و دانشگاه جامع امام حسین(ع) در ۵ بخش و ۱۳ فصل به رشته تحریر درآمده و هم‌اکنون در اختیار علاقه‌مندان می‌باشد.
